Ik heb een gezond lichaamsbeeld en definieer pijn over het algemeen als iets onaangenaams, iets waar ik mee wil stoppen. Pijn is een teken dat mijn lichaam me geeft. Hij laat me in niet mis te verstane bewoordingen weten dat er iets mis is. Maar als deze pijn verbonden is met een seksuele lading, kan het omslaan in puur genot.
Ik onderscheid verschillende soorten pijn.
Straf.
Als pijn als straf wordt gebruikt, blijft het het soort pijn dat ik wil stoppen. Als mijn meester me straft met stoten, voelen deze stoten heel anders aan. Hiervoor gebruikt hij ook andere instrumenten. De kracht waarmee het me raakt is anders. Hij wordt dan meedogenloos. Ik moet nog leren. En deze slagen doen me beven, als ik er alleen maar aan denk! Hij gebruikt deze stoten zelden. Ik heb al geleerd dat als ik faal, ik geen spannende situaties kan creëer zoals vorige meesters, maar koude, diepe pijn. En een Meester die er geen plezier in heeft mij pijn te doen.
Beloning
Ik doe niets met pijn als beloning. De beloning voor mij is meer in de tijd die de Meester besteedt om mij pijn te doen. Slaan als beloning is mij vreemd.
Plezier pijn
En dan is er nog dat andere soort pijn. Ik bereik deze staat van bedwelming wanneer mijn hoofd het onaangename gevoel omzet in seksueel genot. Dan slaan de hormonen in de war. Ik ervaar pijn niet langer als onaangenaam, maar mijn lichaam is zo vol seksuele opwinding gepompt dat elke slag een golf een opwinding is. Mijn ademhaling verandert, de toonhoogte van mijn stem verandert en ook het soort geluid dat ik maak is anders.
Dit is onafhankelijk van hoe de pijn wordt veroorzaakt. Of het nu een slaginstrument is, of het nu warmte of kou is. Of ik nu geknepen of geprikt word. Het maakt bijna niet uit. De plek waar ik de pijn ervaar is bijna niet relevant.
Wat ik absoluut nodig heb om pijn om te zetten in plezier, is de Meester in mijn hoofd. Ik wil lijden en pijn verdragen voor hem. Ik word er seksueel opgewonden van.
De bedoeling erachter.
Met de pijn komt mijn innerlijke vrijheid. Innerlijke vrijheid is wat ik zoek in mijn BDSM. Ik wil mezelf voelen, ik wil elke vezel van mijn lichaam voelen. Ik voel deze situatie als een aankomst in mezelf, op dat moment zegevier ik over mijn lichaam. Dat is een aspect waar ik trots op ben. Ik kan pijn verdragen waar ik anders voor weg zou rennen. Ik overwin mezelf. Maar ik blijf waar ik ben omdat mijn Meester het zo wil. Ik zet mijn instinctieve menselijke gedrag voor hem uit. Ik heb de controle. Het maakt me trots op mezelf en het maakt me geil. Ik schenk hem mijn lijden en de absolute toewijding die daarbij hoort. En het belangrijkste voor mij is: ik bevredig zijn sadisme. En daarvoor ben ik hier.
Relatie met pijn.
Mijn relatie met seksuele pijn is altijd positief. Zonder mijn onderdanig-masochistische neiging zou ik dit soort pijn nooit kunnen begrijpen of zelfs maar verdragen. Ik geniet van de pijn als die er is. Ik mis hem als hij te lang weg is en ik ben mijn Meester eeuwig dankbaar dat Hij hem aan mij heeft gegeven. Want zonder de Meester voor wie ik de pijn kan verdragen, en is het geen vervullende pijn.